Χρόνια πολλά Mαίρη

«Θέλω για σήμερα το βράδυ να φορέσεις τα μαύρα. Με τις μαύρες μεταξωτές κάλτσες. Τίποτε άλλο. Θα γιορτάσουμε μαζί τα γενέθλια σου. Να είσαι έτοιμη στις 10»

Δεν της άφησε περιθώρια να απαντήσει, έκλεισε το τηλέφωνο αμέσως. Ήξερε ότι θα έκανε αυτό που της ζήτησε. Ήξερε επίσης ότι το μυαλό της ήδη γύριζε με χίλιες στροφές, προσπαθώντας να καταλάβει τι της ετοιμάζει αυτή τη φορά. Και ότι η υγρασία σίγουρα θα είχε εμφανιστεί από τώρα στο μουνάκι της αφού αυτά τα δύο βρίσκονται σε μόνιμη σύνδεση. Αυτό ακριβώς ήταν που τον έχει κάνει να μην επιλέγει εκ των προτέρων αν θα της γαμήσει το μυαλό ή το σώμα αφού και τα δύο ανταποκρίνονται το ίδιο, με απίστευτης δύναμης και έντασης οργασμούς.

Χαμογέλασε καθώς αναλογιζόταν τι της έχει ετοιμάσει για απόψε. Του είχε πάρει αρκετό καιρό για να το οργανώσει, και τώρα αφού είχε κανονίσει και τις τελευταίες λεπτομέρειες, είχε σιγουρευτεί ότι όλα θα ήταν τέλεια.

Ακριβώς στις 10, άνοιξε με τα κλειδιά του την πόρτα της, την βρήκε να κάθεται στον καναπέ και να τον περιμένει ακριβώς όπως της ζήτησε. Το πρόσωπό της φωτίστηκε με τον που τον είδε και αυτό την έκανε να μοιάζει ακόμη πιο όμορφη και λαμπερή. Το μαύρο, εκτός από το ότι ήταν το αγαπημένο του χρώμα, ήταν και αυτό που ταίριαζε απόλυτα με τα πυρόχρυσα μαλλιά της και την λευκή της επιδερμίδα. Η εικόνα της έμοιαζε να ήταν βγαλμένη από ταινία του παλιού Ιταλικού κινηματογράφου. Το θέαμα του έκοψε την ανάσα, αλλά κατάφερε να το κρύψει στην εντέλεια, όπως έκανε πάντα με τα συναισθήματά του.

-    «Καλησπέρα μικρή....»

Έτρεξε και του έσκασε ένα παιχνιδιάρικο φιλί στο μάγουλο.

-    «Καλησπέρα σας κύριε. Μη με μαλώσετε που δεν σας υποδέχομαι στην πρέπουσα στάση... σήμερα που έχω και τα γενέθλια μου...»

Το πρόσωπό της ήταν χαμογελαστό γιατί ήξερε ότι ο Άνδρας, δεν πολύ-έδινε σημασία στους τύπους. Το μόνο που απαιτούσε κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ήταν να του μιλάει στον πληθυντικό, κάτι που της άρεσε κι εκείνης.

-    «Σήμερα δεν έχει μαλώματα μικρή, μη στεναχωριέσαι... για γύρνα λίγο να σε δω»

Έκανε μια μικρή στροφή γύρω από τον εαυτό της. Το μαύρο σατέν νυχτικάκι αγκάλιαζε τέλεια το σώμα της, οι θηλές της διακρινόταν ήδη σκληρές κάτω από το ύφασμα ενώ των 3/4 μεταξωτό κομμάτι σταματούσε λίγο πριν το τελείωμα των γλουτών της, κάνοντας το όλο σύνολο να δείχνει σωστό έργο τέχνης.

-    «Σας αρέσει αυτό που βλέπετε κύριε;», είπε κοκκινίζοντας ελαφρά, κάτι που του άρεσε ιδιαίτερα αφού συνδύαζε την αθωότητα του προσώπου της με την πουτανιά του μυαλού της..

-    «Μμμμμ.... είσαι πιο όμορφη από ποτέ! Ότι πρέπει για την περίπτωση»

-    «Χαίρομαι που σας αρέσω»

-    «Σήμερα, έπρεπε να είσαι καλύτερη από κάθε άλλη φορά και για έναν ακόμη λόγο…»

Έκανε μια μικρή παύση και την κοίταξε στα μάτια.

-    «Τα γενέθλια σου δεν θα τα γιορτάσουμε μόνοι μας»

Οι κόρες των ματιών της άνοιξαν διάπλατα με έκπληξη. Σα να μην είχε ακούσει καλά ή δεν είχε καταλάβει…

-    «Τι... τι εννοείτε δεν θα τα γιορτάσουμε μόνοι μας;»

-    «Εννοώ ότι περιμένουμε παρέα και...», ενώ έριξε μια ματιά στο ρολόι του. «..όπου να 'ναι θα είναι εδώ»

Στο πρόσωπό της ζωγραφίστηκε μια τεράστια απορία, κάτι πήγε να πει αλλά κρατήθηκε. Ήξερε ότι δεν του άρεσαν ούτε οι αντιρρήσεις ούτε οι πολλές ερωτήσεις. Ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί της.

«Τι έχει ετοιμάσει πάλι;», αναρωτήθηκε.

Εκείνος έριξε μια εξεταστική ματιά στον, μεγάλων διαστάσεων καναπέ, έκανε ένα νεύμα επιδοκιμασίας, ικανοποιημένος από αυτό που έβλεπε και στράφηκε προς το μέρος της.

-    «Ωραία.. εδώ θα γίνει. Ο καναπές είναι αρκετά φαρδύς για την περίπτωση. Πλησίασε μικρή, κάθισε...»

Υπάκουα έκανε αυτό που της ζήτησε. Εκείνος πήγε πίσω από την πλάτη της κι έβγαλε από την τσέπη του ένα μαύρο, μακρύ, βελούδινο κομμάτι υφάσματος. Της ψιθύρισε στο αυτί καθώς της το έδενε γύρω από τα μάτια

-    «Δεν θα το βγάλεις αν δεν σου πω εγώ. Δεν θέλω να χαλάσεις την έκπληξη σου»

Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά ενώ το σώμα της το διαπερνούσαν συνεχώς κύματα ανατριχίλας. Οι ρώγες της ξεπρόβαλαν ακόμη πιο σκληρές ενώ ένιωσε το μουνάκι της να υγραίνεται. Έσφιξε τα πόδια της σε μια προσπάθεια να συγκρατηθεί καθώς ο κόσμος σκοτείνιασε απότομα γύρω της. Πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει την κατάστασή της, ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. Άκουσε τα βήματα του Άνδρα να κατευθύνονται προς την πόρτα και μετά τη φωνή του…

-    Καλώς τον! Έλα, πέρασε. Μας βρήκες εύκολα;»

-    «Καλησπέρα!»

Η αντρική φωνή ακούστηκε, ευχάριστη, άνετη και γελαστή από όσο μπορούσε εκείνη να διακρίνει.

-    «...δεν ήταν και πολύ δύσκολο, οι οδηγίες σου ήταν αρκετά σαφής. Χαίρομαι που σε γνωρίζω από κοντά...»

-    «Ωραία! Έλα να γνωρίσεις την Μαίρη»

Μικρή σιγή ακολούθησε αυξάνοντας τους παλμούς της καρδιάς της. Η φωνή του προσκεκλημένου ακούστηκε ξαφνιασμένη:

-    «Μη μου πεις ότι.... είναι αυτή;»

-    «Γιατί; Δεν είναι του γούστου σου;», ρώτησε ο Άνδρας γελώντας, σίγουρος για την απάντηση που θα έπαιρνε.

-    «Μα τι λες τώρα; Ξέρεις, έχω μάθει να μην πιστεύω στις online περιγραφές αλλά αυτό που βλέπω ξεπερνάει και την πιο αισιόδοξη προσδοκία μου. Είναι πανέμορφη!!!»

Κι ενώ η Μαίρη ένιωσε μια παρουσία δίπλα της, άκουσε την καινούργια φωνή κοντά της…

-    «...είσαι πανέμορφη! Χαίρομαι που επιτέλους σε γνωρίζω!»

Στον τόνο της φωνής του, η Μαίρη διέκρινε μια παράξενη αλλά έντονη οικειότητα. Κάτι σαν να τον ήξερε ή να την ήξερε εκείνος…

Βρήκε το θάρρος να απαντήσει:

-    «Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω κύριε αλλά όπως βλέπετε, θα πρέπει να περιμένουμε λίγο μέχρι να σας δω και να μπορέσω να ανταποδώσω το κομπλιμέντο σας»

Το γέλιο και των δύο αντρών ακούστηκε δυνατό.

-    «Δεν χάνει ποτέ την σπιρτάδα της!», είπε ο Άνδρας «ακόμη και στις πιο παράξενες συνθήκες»

-    «Ναι, το βλέπω», αποκρίθηκε η φωνή. «Το ήξερα ότι είναι πανέξυπνη, αυτό που δεν ήξερα είναι ότι είναι τόσο όμορφη!»

-    «Καλά, δεν ήρθες τόσα χιλιόμετρα για να την κοιτάξεις μόνο... μπορείς και να την αγγίξεις αν θέλεις»

Η Μαρία τινάχτηκε ελαφρά στην θέση της…
«Σήμερα είναι η μέρα», σκέφτηκε. «Το οργάνωσε και δεν μου έχει πει τίποτα... ως συνήθως», κι ένιωσε τη καύλα της να ανεβαίνει…

-    «Το ξέρω», αποκρίθηκε η φωνή. «Ήρθα για να την δω...», ενώ άρχισε με το δάχτυλο του να ζωγραφίζει το περίγραμμα του στήθους της γύρω από την ρώγα της, και συνέχισε προς το άλλο στήθος… «για να την αγγίξω...», καθώς από το στόμα της Μαίρης ξέφευγε ένα χαμηλό βογγητό, «...για να την νιώσω... και να της κάνω ένα δώρο για τα γενέθλια της»

Αυτή η φωνή, αυτός ο τόνος…. «πως μπορεί να είναι τόσο άνετος;», σκέφτηκε η Μαίρη ενώ ένιωθε τα δάχτυλα του να εξερευνούν το κορμί της, να κατρακυλούν στην κοιλιά της, χαμηλά, πάνω σε όλο το μήκος των ποδιών της κάνοντας την να ανατριχιάζει σύγκορμη.. Ένιωσε ένα ζευγάρι χείλη να την φιλούν απαλά στο λαιμό, ενώ αντίθετα το χέρι του, αποφασιστικά, της άνοιγε τα πόδια διάπλατα.

Ξαφνικά το άγγιγμα σταμάτησε. Η Μαίρη το αναζήτησε με το σώμα της, ψάχνοντας για έναν ήχο, κάτι να προδώσει την παρουσία του κοντά της. Προσπάθησε να μην μιλήσει, να μην κινηθεί γιατί ήξερε ότι έτσι πρέπει να είναι. Αυτό που ένιωσε ήταν τα ακροδάχτυλα του να τραβάνε απαλά στην άκρη το κιλοτάκι της. Τα πόδια της άρχισαν να τρέμουν, μια ζεστή ανάσα και η φωνή του στα αυτιά της

-    «Το ξέρω ότι αυτό είναι που σου αρέσει περισσότερο από όλα», ενώ η καυτή του γλώσσα βυθίστηκε χωρίς άλλες περιστροφές βαθιά μέσα στο υγρό μουνί της.

Ένα βαθύ βογγητό ξέφυγε από το στόμα της..

-    «Που... που το ξέρεις εσύ αυτό;»

Για να πάρει σαν απάντηση την γλώσσα του που βυθιζόταν πιο βαθιά και πιο απαιτητικά, μην αφήνοντας κανένα της σημείο πάνω και μέσα στο μουνί της που να μην το αγγίξει, για να καταλήξει πάνω στην κλειτορίδα της και να αρχίζει να παίζει μαζί της βασανιστικά.
-    Ποιος... ποιος είσαι; Πες μου...», ακούστηκε βραχνά η φωνή της.

Χωρίς να πάρει καμία απάντηση και πάλι παρά μόνο τη γλώσσα του που έφτιαχνε τους χυμούς της μόνο και μόνο για να τους πιει.

-    «Σε παρακαλώ... πες μου ποιος είσαι... δεν θέλω να τελειώσω χωρίς να ξέρω ποιος...»

Ξαφνικά σταμάτησε πάλι να την αγγίζει, ένιωσε την ανάσα του στο λαιμό της, κάτω από το αυτί, πάνω στη φλέβα της που την ένιωθε να χτυπάει δυνατά και τον ψίθυρο του:

-    «Με ξέρεις καλά μωρό μου... μας ξέρεις όλους πολύ καλά»

Ενώ ακούμπησε την άκρη του πούτσου του πάνω στα μουσκεμένα μουνόχειλά της και τον έτριβε βασανιστικά χωρίς να μπαίνει μέσα της.

-    «Σε παρακαλώ... πάρε με... τώρα! Πες μου όμως ποιους ξέρ.... αχχχχ...»

Για απάντηση κι έχοντας το χέρι περασμένο πίσω από το λαιμό της, βυθίστηκε αργά αλλά σταθερά μέσα της. Άρχισε να την γαμάει, με όλο το μήκος του πούτσου του να μπαινοβγαίνει, ρουφώντας τα βογγητά της καθώς την φιλούσε στο στόμα. Η Μαρία ένιωσε ότι θα έχυνε με το που μπήκε μέσα της αλλά ήθελε να κρατηθεί. Ήθελε να μάθει ποιος είναι αυτός που την ξέρει και την τρελαίνει έτσι. Τράβηξε το στόμα της από το δικό του.

-    «Πες μου μωρό μου… ποιος είσαι;»

Εκείνος άρχισε να αυξάνει τον ρυθμό του ενώ της ψιθύρισε απαλά στο αυτί:

-    «Είμαι ένας από αυτούς που σε διαβάζει κάθε μέρα….»

Τα χέρια της Μαρίας σφίχτηκαν δυνατά πάνω στην πλάτη του μην πιστεύοντας σ’ αυτό που άκουγε…!

-    «Είμαι ένας από αυτούς για τους οποίους σκέφτεσαι, φαντάζεσαι και γράφεις πράγματα….», ενώ συνέχιζε να καρφώνει τον πούτσο του βαθιά μέσα της. «Και ήρθα σήμερα, στα γενέθλια σου για να…..»

Τα βογγητά της Μαρίας μεγάλωσαν, έγιναν απεγνωσμένες κραυγές ηδονής. Το ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να κρατηθεί άλλο, δεν είχε νόημα άλλωστε...

-    «…για να σου ανταποδώσω λίγο από όλα αυτά που μου χαρίζεις τόσο καιρό.. και να σε ακούσω για πρώτη φορά να με χύνεις…»

Η κραυγή της Μαρίας τινάχτηκε σε ολόκληρο το χώρο, με τα χέρια της τον τράβηξε από τα κωλομέρια του μέσα της και άρχισε να χύνει με δυνατούς σπασμούς.

-    «Αχχχχχχ…. άκου με τότε…. άκου με που σε χύνω! Σε χύνω τώραααα!»

Εκείνος δεν άντεξε περισσότερο..

-    «Κι εγώ μαζί σου αστέρι μου… τώρα… τώρα πάρε με…. Πάρ’ τα όλα!!!»

Ενώ με τα στόμα του βρήκε την παλλόμενη φλέβα της πάνω στο λαιμό της και την φίλησε ρουφώντας την δυνατά στέλνοντας το σπέρμα του βαθιά μέσα στο μουνί της.

Έμεινε εκεί πάνω στην φλέβα της ρουφώντας την για όση ώρα χρειάστηκε για να βρει την ανάσα του…

Το επόμενο πράγμα που ένιωσε η Μαρία, ήταν δυο δυνατά χέρια να την ανασηκώνουν απαλά για να καθίσει επάνω σε κάποια γόνατα. Αυτή τη φορά η φωνή που άκουσε ήταν πιο νεανική, πιο φρέσκια αλλά το ίδιο απαλή και ευχάριστη.

-    «Είσαι πιο όμορφη από όσο σε φανταζόμουν…..» ε

Ενώ ένιωσε ένα άλλο ζευγάρι χείλια να ταξιδεύουν στο λαιμό της, φιλώντας, ρουφώντας, δαγκώνοντας απαλά. Τα χέρια του, έμοιαζαν με φτερά που αγκάλιαζαν όλη την πλάτη της, την χάιδευαν στέλνοντας ρίγη ηδονής σε όλο της το σώμα, ενώ τα στήθια της ένιωθαν την ζέστη και την σφριγηλάδα του αντρικού σώματος από κάτω της.

Το σκοτάδι γύρω της έδινε μια αίσθηση ονείρου, μιας άλλης πραγματικότητας, στην οποία η Μαρία ένιωθε ότι είχε γλιστρήσει χωρίς να το επιδιώξει. Το απολάμβανε όμως, γιατί ένιωθε την παρουσία του άνδρα πάντα κοντά της και αυτό της έδινε σιγουριά.

Ο νέος προσκεκλημένος την τράβηξε απαλά επάνω του, για να νιώσει πάνω στο ήδη μουσκεμένο μουνί της, έναν πούτσο σκληρό και απαιτητικό. Άρχισε να τρίβει την κλειτορίδα της επάνω του δυνατά, βογκώντας, ανοίγοντας τα πόδια της για να του δείξει ότι τον θέλει μέσα της… μέσα της! Τα φιλιά του συνέχιζαν να είναι απαλά και τρυφερά και δεν την προετοίμασαν για αυτό που θα γινόταν την επόμενη στιγμή.

Χωρίς καμία προειδοποίηση και με μία δυνατή κίνηση των γοφών του, κάρφωσε τον σκληρό πούτσο του στα βάθος του μουνιού της, κάνοντας την Μαρία να ουρλιάξει από τον πόνο, την έκπληξη και την καύλα. Αυτός, αγνοώντας τις κραυγές της, άρχισε να την γαμάει σταθερά και δυνατά, ενώ τα χέρια του χόρευαν πάνω σε όλο το μήκος της πλάτης της, πότε πιέζοντας την επάνω στο πούτσο του, πότε χαϊδεύοντας την απαλά με τα ακροδάχτυλά του.

Η Μαρία χαμένη στην αντίθεση των αισθήσεων, πότε βογκούσε και πότε ούρλιαζε από την καύλα, χύνοντας συνεχώς πάνω στον πούτσο του... ξανά… ξανά και ξανά για όση ώρα εκείνος συνέχιζε τον τρελό του χορό πάνω και μέσα στο κορμί της. Για μια στιγμή τα χέρια του, σταμάτησαν το χορό και γαντζώθηκαν πάνω στη πλάτη της. Η Μαρία το ένιωσε ότι θα έχυνε μαζί της.

-    «Δώστα μου…», του ψιθύρισε, ενώ άρχισε να σφίγγεται πιο δυνατά επάνω του. «Δώστα μου.. σε παρακαλώ.. χύσε μέσα μου…. χύσε με να σε νιώσω…..»

Το στόμα του καρφώθηκε πάνω στην φλέβα του λαιμού της, σε ένα απελπισμένο δάγκωμα, ενώ με ένα βογκητό, που λες κι ερχόταν από τα τρίσβαθα του στήθους του άρχισε να εκτοξεύει το σπέρμα του βαθιά μέσα στο κορμί της. Η Μαρία τελείωσε μαζί του πάλι μέσα σε δυνατούς σπασμούς ενώ ένιωθε τον έντονο γλυκό πόνο από το ρούφηγμα του άντρα στο λαιμό της.

«Παράξενο..» σκέφτηκε μόλις βρήκε την ανάσα της. «Με δάγκωσε στο ίδιο ακριβώς σημείο με τον προηγούμενο…» για να νιώσει την ίδια στιγμή τον άντρα να γλιστράει από κάτω της. Ένα άλλο ζευγάρι χέρια την κράτησαν από τους ώμους και κάτω από την κοιλιά για να την αφήσουν απαλά να γονατίσει στο πάτωμα με το υπόλοιπο κορμί της απλωμένο πάνω στο δέρμα του καναπέ.

Η καινούργια φωνή της ψιθύρισε:

-    «Εγώ δεν ήρθα να σου δώσω μωρό μου…», για να συμπληρώσει αμέσως: «εγώ… ήρθα για να πάρω…»

Η Μαρία βόγκηξε ενώ άφηνε το κορμί της να χυθεί πάνω στον καναπέ, χαμένη μέσα στις εκρήξεις του σκοταδιού που κάλυπτε τον κόσμο γύρω της. Το χέρι του πέρασε κάτω από τα πυκνά της μαλλιά για να γεμίσει με αυτά την χούφτα του. Της τράβηξε το κεφάλι πίσω, ήρεμα αλλά αποφασιστικά για να της φιλήσει τα χείλη και ολόκληρο το στόμα. Η Μαρία γνώριζε καλά ότι σε αυτή τη στάση ήταν απόλυτα εκτεθειμένη στις ορέξεις του αρσενικού που βρισκόταν πίσω της αλλά δεν την ένοιαζε… ή μάλλον.. αυτό ήταν που ήθελε. Γνώριζε ότι και οι δύο είσοδοί της ήταν ορθάνοιχτες και θα μπορούσε να διαλέξει όποιαν ήθελε για να παραβιάσει. Τρόμαξε με την ίδια της την επιθυμία να νιώσει να την παραβιάζουν στην μικρή της, στενή τρυπούλα. Σήμερα ήθελε, όσο ποτέ να δώσει και να δοθεί ολοκληρωτικά.

Το αρσενικό πίσω της, σα να διάβασε την σκέψη της, άγγιξε με την άκρη του πούτσου του την μικρή της είσοδο, αφού πρώτα τον είχε υγράνει με ένα πέρασμα πάνω από τα μουνόχειλά της. Το χέρι του την κρατούσε σταθερά από τα μαλλιά ενώ άρχισε να σπρώχνει σταθερά τον πούτσο του μέσα της. Η Μαρία ένιωσε τον πόνο να διαπερνά το κορμί της καθώς το κεφάλι του πούτσου του χωνόταν μέσα της. Βόγκηξε δυνατά και προσπάθησε να μείνει ακίνητη, να μην τραβηχτεί αφού το ήθελε όσο τίποτε άλλο να τον νιώσει όλον μέσα της. Ο άντρας πίσω της σταμάτησε για να της δώσει τον χρόνο να συνηθίσει στη νέα αίσθηση ενώ αντίθετα η φωνή του ακούστηκε αποφασιστική δίπλα στο αυτί της»

-    «Το ξέρεις ότι θα τον πάρεις όλον…. όλον μέχρι τέλους!»

Η Μαρία απάντησε με ένα βαθύ βογκητό καύλας και πόνου:

-    «Κάντο… χώσ’ τον όλον.. όλον... τον θέλω όλο!»

Ο άντρας έπαιξε μαζί της λίγο ακόμη ενώ την κρατούσε σταθερά από κάτω του.

-    «Πες μου που τον θέλεις; Πες το μου να σε ακούσω… τι θέλεις να σου κάνω; Πες το!»

-    «Αχχχχχ… τον θέλω στον κώλο μου… όλον…. Χώσ’ τον μέσα μπάσταρδε! Σκίσε μου τον κώλο… πάρε αυτό που θέλεις… πάρ’ το μπάσταρδε πάρ’ το!»

Ο άντρας πέρασε το άλλο του χέρι κάτω από την κοιλιά της και βρήκε την κλειτορίδα της. Άρχισε να την πιέζει ενώ έχωνε αργά και σταθερά τον πούτσο του στην στενή της τρυπούλα. Δεν σταμάτησε ούτε για κλάσμα του δευτερολέπτου να πιέζει τον πούτσο του μέσα της. Ούτε τα βογγητά της ούτε τα παρακάλια της να σταματήσει και να την λυπηθεί δεν τον πτόησαν. Έτριβε δυνατά την κλειτορίδα της ενώ συνέχιζε να βυθίζει τον πούτσο του μέσα της…. κι άλλο.. κι άλλο… μέχρι που ένιωσε πάνω στα αρχίδια του την υγρασία του μουνιού της. Έμεινε εκεί ακίνητος...

Η Μαρία άρχισε να συνηθίζει τον πόνο. Σιγά-σιγά αντικαταστάθηκε με σκέτη ηδονή. Αυτό που ένιωθε πλέον ήταν μόνο καύλα. Μια απίστευτη καύλα!

-    «Γάμα με!», του είπε αποφασιστικά. «Γάμα μου τον κώλο! Σκίσε με μπάσταρδε!!! Πάρε αυτό που θέλεις!»

Ο άντρας άρχισε να την γαμάει σταθερά, με όλο το μήκος του πούτσου του ενώ το χέρι του τρέλαινε την κλειτορίδα της.

Η φωνή του ακούστηκε πάλι!

-    «Αυτό που θέλω είναι να χύσεις.. και να μην ξέρεις αν χύνεις από το μουνί σου ή απ’ τον κώλο… αυτό θέλω να μου δώσεις τώρα… τώρα!!!», ενώ χτυπούσε τον πούτσο του με όλη του τη δύναμη μέσα της.

-    «Ααααχχχχχχ…», βόγγηξε η Μαρία. «Ναι… θα σε χύσω... θα… ααααχχχχχχχ… σε χύνω… σε χύνω τώραααα.. πάρ’ τα όλα…. Όλαααα!!!»

Ο άντρας ένιωσε τους σπασμούς της πάνω στον πούτσο του και το χέρι του. Τους ένιωθε σε όλο του το σώμα. Δεν άντεξε άλλο, δεν ήθελε να αντέξει άλλο. Με μια κίνηση της τίναξε τα μαλλιά στη άκρη για να φανερώσει εκείνο το σημείο στο λαιμό της. Έσκυψε απότομα και την φίλησε ρουφώντας την παλλόμενη φλέβα ενώ με ένα βαθύ βογκητό άρχισε να στέλνει το καυτό του σπέρμα βαθιά μέσα της. Μούγκριζε και βογκούσε βαθιά ενώ έχυνε μαζί της. Το καυτό του σπέρμα, με το βαθύ του φιλί στο λαιμό της και τον ήχο του βογγητού του, έκαναν την Μαρία να χύσει άλλη μια φορά μέσα σε δυνατούς σπασμούς…

Πέρασε λίγη ώρα μέχρι η Μαρία να ακούσει την φωνή του άνδρα δίπλα της, ήρεμη, καθησυχαστική, γλυκιά ίσως για πρώτη φορά…

-    «Ήσουν απίστευτη μωρό μου… καταπληκτική… μοναδική! Το ήξερα ότι κρύβεις μέσα σου όλο αυτό το πάθος και την τρέλα. Σε ευχαριστώ που δεν με διέψευσες..»

-    «Μμμμ…..», η Μαρία απάντησε με ένα μικρό μουρμουρητό ικανοποίησης. «Μπορώ να βγάλω τώρα το ύφασμα κύριε;»

-    «Είσαι έτοιμη να γνωρίσεις τα παιδιά; Το θέλεις;», απάντησε γελαστός ο άνδρας.

-    «Εεεεε… να μην δω τουλάχιστον το πρόσωπο κάποιων από τους αναγνώστες μου; Αφού δεν μπορώ να τους δω όλους, ας δω τουλάχιστον αυτούς που μου έκαναν επίσκεψη στα γενέθλιά μου»

-    «Όπως θέλεις μικρή μου. Ορίστε, έλα να τους γνωρίσεις», είπε ο άνδρας και με μια κίνηση πέταξε το ύφασμα από τα μάτια της.

Η Μαρία χρειάστηκε λίγο χρόνο για να συνηθίσει το δυνατό φως. Τα μάτια της τρεμόπαιξαν και σιγά-σιγά άρχισαν να βλέπουν το… δωμάτιο της. Το φως του ήλιου που ξεπρόβαλε μέσα από την κουρτίνα και την χτυπούσε στα μάτια. Κοίταξε γύρω της… κανείς… ήταν μόνη της στο δωμάτιο της..

Ανασηκώθηκε από το κρεβάτι της. «Δεν μπορεί να ήταν όνειρο…» σκέφτηκε. «Ήταν τόσο έντονο, τόσο αληθινό… αυτή η φωνή… οι φωνές τόσο οικείες…» ένιωσε κάτω χαμηλά την υγρασία ανάμεσα στα πόδια της. Ήταν πολύ… πάρα πολύ… σα να είχε πάει πράγματι με τρεις άντρες και είχαν τελειώσει όλοι μέσα της.