Καλησπέρα, δε χρειάζεται να συστηθώ, αυτό είναι κάτι που προτιμώ να κάνω με το σώμα και τα μάτια, τα οποία αυτή τη στιγμή έχουν γεμίσει δάκρυα καύλας και απόγνωσης. Κοιτώ τα πόδια μου. Τρέμουν. Εκλιπαρώ τον αφέντη μου να με σφίξει πιο δυνατά απ' τις περασμένες μου αλυσίδες. Ανοίγω τα πόδια μου, που ώρα τρίβονται μεταξύ τους και ακουμπάω απαλά την κλειτορίδα μου στο χοντρό, σκληρό καυλί του.
- Τι κάνεις πουτανάκι; Σου είπα εγώ να τριφτείς;
- Συγγνώμη κύριε…
είπα τρομαγμένη, ξέροντας πως όταν θυμώνει ο πόνος μου αυξάνεται. Φοβάμαι όταν θυμώνει και ούσα σκλάβα του φροντίζω να τον κρατώ ικανοποιημένο ώστε να αποφύγω τα δυνατά ξεσπάσματα.
- Τόσος καιρός πέρασε κι ακόμη δεν έχεις μάθει να υπακούς τον κύριό σου;…
φώναξε χτυπώντας μου δυνατά το πρόσωπο με τόση δύναμη που το κλάμα ήταν το λιγότερο που θα εξέφραζε τον πόνο μου.
Πριν καν προλάβω να επανορθώσω με τον τρόπο μου, με γυρνάει στα 4 και ορμάει απότομα στα πρησμένα μουνόχειλα μου που κοντεύουν να εκραγούν από την καύλα. Ουρλιάζω, κλαίω, σπαρταράω, δαγκώνω τα μαξιλάρια από πόνο, καύλα και δέος. Ναι! Δέος! Μόνο σεβασμό μπορώ να νιώθω για την ψωλάρα του αφέντη μου.
- Έτσι πουτανάκι! Παρ' τον για να μάθεις άλλη φορά να σέβεσαι τον αφέντη σου.
Προσπαθώ να ξεφύγω αλλά μάταια. Το βάρος του με πλακώνει και οι αλυσίδες με ακινητοποιούν.
- Χα, χα, προσπάθησε κι άλλο. Προσπάθησε να φύγεις καργιολάκι. Τι έγινε; Δε μπορείς; Σφήνωσε η ψωλή στο μουνάκι σου και εγκλωβίστηκες;…
είπε σηκώνοντας με απότομα πιέζοντας το πόδι του στο πρόσωπό μου.
- Όχι, μη! Μη κύριε! Πονάω! Πονάω πολύ!
Δεν πρόλαβα να τσιρίξω παραπάνω και ήδη το πόδι του πίεζε ολόκληρο το πρόσωπό μου. Με σφυροκοπούσε με μανία κρατώντας με απ' τη μέση και βίαζε τη μουνότρυπα μου σα ζώο. Αφότου με γύρισε ανάσκελα είπε:
- Άνοιξε το στόμα σου καργιόλα, πρέπει να πιεις όλα τα υγρά του αφέντη σου.
Χωρίς να προλάβω ν' αρνηθώ, έλουσε το στόμα μου με τη ροχάλα του και μου έγδαρε το πρόσωπο γελώντας, γελώντας με την κατάντια μου, την ταπείνωσή, την υποτέλειά μου.
- Άνοιξε καλά το στοματάκι σου να πιεις τα ζουμιά του αφέντη σου! Πρέπει να πιεις το γάλα σου καργιολίτσα, σαν καλό κοριτσάκι που είσαι.
Με μια απότομη κίνηση χώνει το παπάρι του στο στόμα μου βιδώνοντάς το λυσσασμένα, έτοιμος να με ξεδιψάσει γεμίζοντας το λαρύγγι μου.
- Παρ' τα βρωμιάρα, παρ' τα πορνίδιο. Πάρε το γάλα του αφέντη σου, καθάρισε τον καλά, γυάλισέ τον, μη τον δω βρώμικο!
Αφού γυάλισα καλά τον πρησμένο, φλεβώδη πούτσο του χαϊδεύοντάς τον κυκλικά με τη γλώσσα μου, του χαμογέλασα δείχνοντάς του πως για άλλη μια φορά του απέδειξα την υποτέλεια και την αφοσίωσή μου. Πάνω που πήγα να τον παρακαλέσω να με λύσει, με άρπαξε απότομα από τα μαλλιά σέρνοντάς με σε όλο το σπίτι, με σκοπό να με ξεχειλώσει στο πάτωμα.
- Γύρνα πάλι στα 4! Ο αφέντης σου δεν είναι ακόμη απόλυτα ικανοποιημένος. Πρέπει να σκίσω και την άλλη τρυπούλα σου.
Υπάκουσα, μιας και ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω ως δουλάκι του.
Σκύβω λοιπόν στα 4 τρομοκρατημένη, καθώς ήξερα πόσο του άρεσε να με πονάει.
- Δε θα φύγεις από εδώ αν δε ματώσει το κωλαράκι σου. Αυτή η κωλοτρυπίδα μου ανήκει, είναι για να ικανοποιεί όλες μου τις ορέξεις…
είπε, και έχωσε απότομα το καυλί του στη σούφρα μου. Ούρλιαξα, έτρεμα από πόνο και ηδονή. Ένιωθα τα έσω μου να ξεσκίζονται, να ματώνουν, λες κι έχει ξεκολλήσει κομμάτι του σώματός μου. Μου έκλεισε το στόμα, ήρθε κοντά μου και μου ψιθύρισε:
- Αν με άκουγες συχνότερα ίσως να μη χρειάζονταν να σε τιμωρήσω έτσι. Τώρα, κοίτα τι έκανες. Θα ματώσει πάλι το κωλαράκι σου και θα κλαις, ε καυλάκι; Έτσι πρέπει όμως. Είσαι υποχρεωμένη να εισπράττεις την καύλα του αφέντη σου ό,τι κι αν γίνει!
Πάνω που νόμιζα πως σύντομα θα τελειώσει στη σούφρα μου, σηκώθηκε, πέρασε τη ζώνη του απ' το λαιμό μου και με διέταξε να τον ακολουθήσω μπουσουλώντας. Αναμφίβολα, τα όσα υπέστην στη συνέχεια αποδείχθηκαν πολύ πιο επώδυνα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 158976
- Τι κάνεις πουτανάκι; Σου είπα εγώ να τριφτείς;
- Συγγνώμη κύριε…
είπα τρομαγμένη, ξέροντας πως όταν θυμώνει ο πόνος μου αυξάνεται. Φοβάμαι όταν θυμώνει και ούσα σκλάβα του φροντίζω να τον κρατώ ικανοποιημένο ώστε να αποφύγω τα δυνατά ξεσπάσματα.
- Τόσος καιρός πέρασε κι ακόμη δεν έχεις μάθει να υπακούς τον κύριό σου;…
φώναξε χτυπώντας μου δυνατά το πρόσωπο με τόση δύναμη που το κλάμα ήταν το λιγότερο που θα εξέφραζε τον πόνο μου.
Πριν καν προλάβω να επανορθώσω με τον τρόπο μου, με γυρνάει στα 4 και ορμάει απότομα στα πρησμένα μουνόχειλα μου που κοντεύουν να εκραγούν από την καύλα. Ουρλιάζω, κλαίω, σπαρταράω, δαγκώνω τα μαξιλάρια από πόνο, καύλα και δέος. Ναι! Δέος! Μόνο σεβασμό μπορώ να νιώθω για την ψωλάρα του αφέντη μου.
- Έτσι πουτανάκι! Παρ' τον για να μάθεις άλλη φορά να σέβεσαι τον αφέντη σου.
Προσπαθώ να ξεφύγω αλλά μάταια. Το βάρος του με πλακώνει και οι αλυσίδες με ακινητοποιούν.
- Χα, χα, προσπάθησε κι άλλο. Προσπάθησε να φύγεις καργιολάκι. Τι έγινε; Δε μπορείς; Σφήνωσε η ψωλή στο μουνάκι σου και εγκλωβίστηκες;…
είπε σηκώνοντας με απότομα πιέζοντας το πόδι του στο πρόσωπό μου.
- Όχι, μη! Μη κύριε! Πονάω! Πονάω πολύ!
Δεν πρόλαβα να τσιρίξω παραπάνω και ήδη το πόδι του πίεζε ολόκληρο το πρόσωπό μου. Με σφυροκοπούσε με μανία κρατώντας με απ' τη μέση και βίαζε τη μουνότρυπα μου σα ζώο. Αφότου με γύρισε ανάσκελα είπε:
- Άνοιξε το στόμα σου καργιόλα, πρέπει να πιεις όλα τα υγρά του αφέντη σου.
Χωρίς να προλάβω ν' αρνηθώ, έλουσε το στόμα μου με τη ροχάλα του και μου έγδαρε το πρόσωπο γελώντας, γελώντας με την κατάντια μου, την ταπείνωσή, την υποτέλειά μου.
- Άνοιξε καλά το στοματάκι σου να πιεις τα ζουμιά του αφέντη σου! Πρέπει να πιεις το γάλα σου καργιολίτσα, σαν καλό κοριτσάκι που είσαι.
Με μια απότομη κίνηση χώνει το παπάρι του στο στόμα μου βιδώνοντάς το λυσσασμένα, έτοιμος να με ξεδιψάσει γεμίζοντας το λαρύγγι μου.
- Παρ' τα βρωμιάρα, παρ' τα πορνίδιο. Πάρε το γάλα του αφέντη σου, καθάρισε τον καλά, γυάλισέ τον, μη τον δω βρώμικο!
Αφού γυάλισα καλά τον πρησμένο, φλεβώδη πούτσο του χαϊδεύοντάς τον κυκλικά με τη γλώσσα μου, του χαμογέλασα δείχνοντάς του πως για άλλη μια φορά του απέδειξα την υποτέλεια και την αφοσίωσή μου. Πάνω που πήγα να τον παρακαλέσω να με λύσει, με άρπαξε απότομα από τα μαλλιά σέρνοντάς με σε όλο το σπίτι, με σκοπό να με ξεχειλώσει στο πάτωμα.
- Γύρνα πάλι στα 4! Ο αφέντης σου δεν είναι ακόμη απόλυτα ικανοποιημένος. Πρέπει να σκίσω και την άλλη τρυπούλα σου.
Υπάκουσα, μιας και ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω ως δουλάκι του.
Σκύβω λοιπόν στα 4 τρομοκρατημένη, καθώς ήξερα πόσο του άρεσε να με πονάει.
- Δε θα φύγεις από εδώ αν δε ματώσει το κωλαράκι σου. Αυτή η κωλοτρυπίδα μου ανήκει, είναι για να ικανοποιεί όλες μου τις ορέξεις…
είπε, και έχωσε απότομα το καυλί του στη σούφρα μου. Ούρλιαξα, έτρεμα από πόνο και ηδονή. Ένιωθα τα έσω μου να ξεσκίζονται, να ματώνουν, λες κι έχει ξεκολλήσει κομμάτι του σώματός μου. Μου έκλεισε το στόμα, ήρθε κοντά μου και μου ψιθύρισε:
- Αν με άκουγες συχνότερα ίσως να μη χρειάζονταν να σε τιμωρήσω έτσι. Τώρα, κοίτα τι έκανες. Θα ματώσει πάλι το κωλαράκι σου και θα κλαις, ε καυλάκι; Έτσι πρέπει όμως. Είσαι υποχρεωμένη να εισπράττεις την καύλα του αφέντη σου ό,τι κι αν γίνει!
Πάνω που νόμιζα πως σύντομα θα τελειώσει στη σούφρα μου, σηκώθηκε, πέρασε τη ζώνη του απ' το λαιμό μου και με διέταξε να τον ακολουθήσω μπουσουλώντας. Αναμφίβολα, τα όσα υπέστην στη συνέχεια αποδείχθηκαν πολύ πιο επώδυνα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 158976
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.