Ιστορίες από την πολυκατοικία: Βέρα, η νέα φεμινίστρια φίλη της Χαράς (1ο μέρος)

Η ιστορία έχει γραφτεί με τρόπο που να μπορεί να διαβαστεί κι ως αυτόνομη, αλλά για καλύτερη κατανόηση του πλαισίου ίσως πρέπει να έχει διαβαστεί ο επιβήτορας Λεωνίδας, καθώς στην ιστορία εμφανίζονται ως χαρακτήρες η Χαρά και ο Λεωνίδας από εκείνη την ιστορία.

Στη ζωή συμβαίνουν τόσα πολλά γεγονότα καθημερινά που μπορούν να οδηγήσουν σε μια σημαντική στιγμή που θα αλλάξει τη ζωή σου. Κάθε μία από αυτές τις μικρές αποφάσεις φαίνεται ασήμαντη εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα, αν η Βέρα δεν είχε καθίσει δίπλα στη Χαρά την πρώτη μέρα των σπουδών της στην Φιλοσοφική, θα είχαν συμβεί όλα όσα τελικά συνέβησαν; Αν είχε αντιδράσει διαφορετικά σε οποιαδήποτε στιγμή, το φαινόμενο ντόμινο θα μπορούσε να είχε πάρει διαφορετική τροπή και η μεγάλη στιγμή που άλλαξε τη ζωή της μπορεί να μην είχε συμβεί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει μηχανή του χρόνου όπως στο Back to the Future, για να αλλάξουμε το παρελθόν.

 

Τούτων λεχθέντων, η Βέρα ήταν μία κοπέλα που πάντα πίστευε ότι εμείς ελέγχουμε τη ζωή μας και έχουμε πάντα τον έλεγχο των αποφάσεών μας. Γι' αυτό και έφταιγε μόνο εκείνη για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση της.

 

Αλλά πριν φτάσουμε σε αυτό... ας ξεκινήσουμε από την αρχή.

 

Η Βέρα μεγάλωσε μόνο με τη μαμά της και με τον πατέρα της να τους εγκαταλείπει λίγο μετά τη σύλληψή της. Η μαμά της έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά πάντα έψαχνε για έναν άντρα που θα την αγαπούσε και, με τη σειρά του, θα στήριζε εκείνη και την κόρη της.

 

Δεν μπορούσε καν να θυμηθεί όλους αυτούς τους πιθανούς θετούς πατεράδες, αλλά σίγουρα όλοι έμοιαζαν να είναι ίδιοι (έμοιαζαν διαφορετικοί, είχαν διαφορετικές δουλειές, αλλά όλοι δεν ήταν αρκετά καλοί για τη μητέρα της). Η μαμά της, η οποία ήταν σκληρά εργαζόμενη και αφοσιωμένη μητέρα, δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση για τον εαυτό της και τις σχέσεις της. Έτσι, η τεράστια ποικιλία των ανδρών που μπήκαν στη ζωή της το κατάλαβαν αυτό γρήγορα και εκμεταλλεύτηκαν την υποτακτική της φύση. Η μαμά της ανεχόταν και δέχονταν λεκτικές και σωματικές επιθέσεις από διάφορους κατάπτυστους άνδρες. Ήταν μια διαφορετική γυναίκα όταν δεν υπήρχαν άντρες στη ζωή της και έτσι η Βέρα δυσανασχετούσε με κάθε άντρα που την έπαιρνε μακριά της, μόνο και μόνο για να συνεχίσει να πιστεύει την πανάρχαια πλάνη ότι μια γυναίκα χρειάζεται έναν άντρα για να είναι επιτυχημένη και ολοκληρωμένη (σοβαρά, με την πρόοδο των σεξουαλικών παιχνιδιών, σκεφτόταν ποιος πραγματικά ήταν ο σκοπός των αντρών εκτός από την αναπαραγωγή; Και ακόμη και η ιδέα της αναπαραγωγής απογόνων στο σημερινό γαμημένο κόσμο ήταν στην καλύτερη περίπτωση αμφισβητήσιμη).

 

Βλέποντας την αδύναμη μητέρα της να προσπαθεί να αλλάξει για αυτούς τους αηδιαστικούς άντρες, δυσανασχετούσε μαζί της.

 

Τον περασμένο χρόνο, ένας άντρας, ονόματι Περίανδρος, ναι, αυτό ήταν το πραγματικό του όνομά, είχε μετακομίσει μαζί τους και εκτός του ότι την κοίταγε περίεργα, ήταν απίστευτα αγενής με τη μαμά της. Της είπε να τον ξεφορτωθεί, αλλά για εκείνη ήταν η δική της εκδοχή μιας επιτυχημένης σχέσης. Κατάλαβε τότε πολύ καλά ότι έπρεπε να φύγει, καθώς το να τη βλέπει να γίνεται ένα προσωπείο του εργένικου εαυτού της ήταν πολύ δύσκολο για εκείνη και σκότωνε τη σχέση τους.

 

Η ενηλικίωση της και η εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο ήταν η κατάλληλη στιγμή να εγκαταλείψει το σπίτι και γενικότερα τα Ιωάννινα. Νοίκιασε λοιπόν ένα δικό της χώρο στη νέα της πόλη και θα έψαχνε αμέσως για δουλειά, για να μην έχει ανάγκη κανένα.

 

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι δεν ήταν καμιά σεμνότυφη δεκαοκτάχρονη. Είχε βγει με μερικά αγόρια, κοιμήθηκε μάλιστα με ορισμένα από αυτά, αλλά δε μπορούσε να ξεπεράσει το ελάττωμα που έβλεπε σε εκείνα. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, είχε αποφασίσει να επικεντρωθεί στις σπουδές της και δε θα αναλωνόταν στο δράμα που συνοδεύει τις σχέσεις.

 

Κατά ειρωνεία της τύχης, ήταν το πρώτο μάθημα, την πρώτη μέρα, που τοποθετήθηκε το πρώτο ντόμινο, και μάλιστα σχετικά ασήμαντο γι' αυτό που θα ακολουθούσε.

 

Είκοσι λεπτά αφού είχε ξεκινήσει το μάθημα, ο καθηγητής τους έδωσε πέντε λεπτά για να συζητήσουν γιατί επέλεξαν αυτή τη σχολή με ένα φίλο τους. Γύρισε λοιπόν η Βέρα προς τη διπλανή της στα αριστερά της και της συστήθηκε.

 

- Γεια σου, είμαι η Βέρα.

 

- Χαρά, χάρηκα, έκανε χαμογελώντας η κοπέλα.

 

"Είναι πολύ όμορφη", σκέφτηκε από μέσα της η Βέρα- τα μαλλιά της μπορεί να ήταν κατάμαυρα αλλά έλαμπαν από ζωντάνια, ενώ φόραγε ένα τιραντάκι που αναδείκνυε το μεγάλο και στητό της στήθος. Τα καστανόξανθα μάτια της είχαν μια γυαλάδα που μαγνήτιζε. Τη ζήλεψε αμέσως, παρόλο που δεν ήταν κι εκείνη κάποια άσχημη. Είχε βαμμένα ανοιχτό μωβ μαλλιά, με σχεδόν πανομοιότυπα καστανόξανθα μάτια κι ένα βλέμμα που την έκανε περισσότερο το κορίτσι της διπλανής πόρτας σε σχέση με το σαγηνευτικά ώριμο βλέμμα της Χαράς.

 

- Είσαι από εδώ;

 

- Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, της απάντησε η Χαρά. Κι εσύ;

 

- Από Γιάννενα, απάντησε, μία άσπρη σαν το γάλα Ηπειρώτισσα.

 

Η Χαρά γέλασε και ρώτησε, για να τους επαναφέρει στο θέμα.

 

- Λοιπόν, γιατί παίρνεις αυτό το μάθημα;

 

Παρόλο που μιλούσε με ένα σχετικά χαζοχαρούμενο τρόπο, ανάρμοστο για μία γυναίκα του σήμερα, η Βέρα τη συμπάθησε αμέσως και της είπε εν συντομία την ιστορία της ζωής της, κάνοντας της ταυτόχρονα και ένα μαθηματάκι πάνω στον φεμινισμό. Μόλις τελείωσε με την εξιστόρηση και το μικρό κήρυγμα της για το πώς οι άντρες καταστρέφουν την κοινωνία μας, η Χαρά, προς έκπληξη αλλά και ικανοποίηση της Βέρας, δεν δίστασε και την αγκάλιασε λέγοντας της:

 

"Λοιπόν, νομίζω ότι βρήκα μία νέα φίλη".

 

Η Χαρά όμως μάλλον είχε βρει κάτι άλλο... μόλις βγήκε από το πανεπιστήμιο τηλεφώνησε κατευθείαν στον Λεωνίδα.

 

- Έλα μωρό μου, τάξε μου... σου βρήκα μία καυτή φανατική φεμινίστρια να της ανοίξεις το κωλαράκι, είπε γελώντας.

 

- Μωρό μου, γι' αυτό σε λατρεύω φροντίζεις ο γαμιάς σου να αισθάνεται σαν πασάς.

 

«Σε παρακαλώ, μην σταματάς, συνέχισε να με ξεκωλιάζεις...», ακούστηκε η φωνή μιας γυναίκας από το τηλέφωνο.

 

- Χα, χα, πάλι παντρεμένη ξεπατώνεις, ρώτησε αμέσως η Χαρά

 

- Αφού ξέρεις ότι τους έχω αδυναμία! Θα τα πούμε σε κάνα δίωρο μωρό μου που θα έχω τελειώσει. Μάλλον...

 

O Λεωνίδας έκλεισε το τηλέφωνο και στράφηκε ξανά στην παντρεμένη σαραντάρα που γάμαγε εδώ και δύο ώρες. Ήταν από τις καλύτερες μουνάρες που είχε πηδήξει. Παρά την ηλικία της (λίγο μετά τα σαράντα) είχε ένα καταπληκτικό γυμνασμένο κορμί, στητά γεμάτα βυζιά, -λίγο πειραγμένα- και πράσινα μάτια που έσταζαν από καύλα και ηδονή. Την έλεγαν Νεφέλη και ήταν μπουκιά και συχώριο. Την είχε στημένη στα τέσσερα ολόγυμνη και το μόνο που φόραγε πλέον ήταν το αγαπημένο της ζευγάρι λεοπάρ γόβες.

 

Ακριβώς απέναντι από τον κρεβάτι που την ξέσκιζε, βρισκόταν o άντρας της, φορώντας το γαμπριάτικο κοστούμι του. Ήταν δεμένος χειροπόδαρα σε μία ξύλινη καρέκλα, φιμωμένος με το χυμένο από τον Λεωνίδα καλσόν της γυναίκας του από τον πρώτο γύρο τους. Το μόνο μέρος του σώματος του που του είχαν αφήσει ελεύθερο ήταν ο πούτσος του που δεν είχε πάψει στιγμή να είναι τεντωμένος από την καύλα και να χύνει συνέχεια, κάνοντας λευκό το παντελόνι του από την αδιάκοπη εκσπερμάτωση. Και δεν ήταν το μόνο. Εκτός από το γαμπριάτικο κοστούμι, κουρελιασμένο και πεταμένο πλέον στο πάτωμα, γεμάτο φλόκια και μουνόζουμα ήταν το νυφικό της γυναίκας του. Τον είχαν υποδεχτεί βλέπετε, οι δύο τους όπως ήταν ντυμένοι την ημέρα του γάμου τους και ο Λεωνίδας τρομερά καυλωμένος με την προθυμία και την ακόρεστη όρεξη του ζευγαριού για παιχνίδια, δε δίστασε να ασελγήσει πάνω στα σύμβολα του γάμου τους, με τη βοήθεια της Νεφέλης.

 

Το ζευγάρι είχε μια εντυπωσιακή στενή αλλά και διεφθαρμένη ψυχική σύνδεση. Η σύζυγος, τρελαμένη και η ίδια από την καύλα, έκανε το Λεωνίδα να χύσει πάνω στις βέρες τους και τα στέφανα του γάμου τους και εκείνη τα πήρε και πλησίασε τον άντρα της λικνίζοντας το σέξι και χυμένο κορμί της, τοποθετώντας τα στέφανα τους στο κεφάλι του, λούζοντας τα μαλλιά του με το σπέρμα του γαμιά της και ύστερα βάζοντας σε κάθε χέρι από μία ψωλοχυμένη βέρα, προκαλώντας του στιγμιαία ακόμα μία εκσπερμάτωση.

 

Τώρα όμως είχε προχωρήσει ακόμα πιο πολύ το πράγμα. Ο Λεωνίδας ξεκώλιαζε δίχως οίκτο την σούφρα της, για αυτό δεν ήταν σίγουρος πότε θα τέλειωνε από εκεί. Η Νεφέλη ήξερε να γαμιέται τόσο καλά και ήταν πρόθυμη να δοκιμάσει τα πάντα, οπότε καλά είχε πει στη Χαρά ότι δεν ήξερε πότε θα ξεμπέρδευε. Δεν τη χόρταινε τη μιλφάρα.

 

- Αχ, αγάπη μου, με ξεσκίζει τόσο καλά! Δεν έχω χύσει ποτέ ξανά τόσες πολλές φορές και τόσο δυνατά, αναστέναζε προς τον άντρα της.

 

- Λευτεράκη, η γυναίκα σου νομίζω ότι λατρεύει τον πούτσο μου…

 

έκανε τρομερά ικανοποιημένος ο Λεωνίδας.

 

- Ναι, ναι…

 

άρχισε να φωνάζει αμέσως επιδοκιμαστικά η Νεφέλη, με μία μπάσα από την καύλα φωνή.

 

Ο Λευτέρης τους κοίταζε με πύρινο βλέμμα, χωρίς να μπορεί να καταπολεμήσει τον ηδονισμό που προκαλούνταν από την τέλεια και απόλυτη σεξουαλική παράδοση της άπιστης συντρόφου του. Δεν ήθελε να χάσει ούτε μία στιγμή ούτε ένα δευτερόλεπτο από το σκληρό και ανελέητο γαμήσι τους. Ένιωθε το σπέρμα του Λεωνίδα να κολλάει και να παγιδεύεται κάτω από τις δύο βέρες, να κυλάει αργά στα μακριά καστανά μαλλιά του, ενώ η αλμύρα του, ανακατεμένη με την υγρασία από το μουνί της γυναίκας του στο καλσόν που κράταγε το στόμα του κλειστό έκαιγε τα χείλη του και ήταν κάτι που αν και δε μπορούσε να το εξηγήσει τον άναβε απίστευτα πολύ.

 

Η Νεφέλη από τη μεριά της, το να βλέπει τον άντρα της να ταλανίζεται από διαρκείς και συνεχείς εκσπερματώσεις, σε συνδυασμό με το πώς είχε καταφέρει να δαμάσει το μυαλό της και το σώμα της ο Λεωνίδας, την είχαν φέρει κι αυτή στα ουράνια. Το σώμα της ζεμάταγε, οι αισθήσεις της ήταν όλες απίστευτα οξυμένες και γενικότερα είχε φτάσει σε μία ψυχολογική κατάσταση εντελώς ζωώδη. Δεν ήταν καθόλου συντηρητική σε σχέση με το σεξ, αλλά πρώτη φορά είχε γίνει μια πανοργασμική μαινάδα.

 

Ο Λεωνίδας έξυνε βίαια τον πάτο της με την ψωλάρα του κι εκείνη αντί να αισθάνεται έστω μία κάποια ενόχληση, ένιωθε να χτίζεται γρήγορα ένας απίστευτα έντονα οργασμός. Το μουνί της ήδη έφτυνε τα πρώτα οργασμικά σταγονίδια και τα μουνόχειλα της σαν να αντιλαμβάνονταν τι έρχεται, ξεκίνησαν να ανοίγουν.

 

Ο Λεωνίδας όντας έμπειρος από τέτοιες καταστάσεις, κατάλαβε τι συνέβαινε. Γράπωσε από το λαιμό την Νεφέλη και τη σήκωσε προς τα πάνω, χωρίς να σταματήσει να την εμβολίζει από πίσω.

 

- Ξέρω ότι είσαι έτοιμη, της ψιθύρισε στο αυτί, μην διστάζεις τρίψε το μουνάκι σου…

 

Η Νεφέλη βιάστηκε να ακολουθήσει τη συμβουλή του Λεωνίδα και χωρίς να αντιληφθεί το πώς, έτριβε σχεδόν εκδικητικά την μούνα της. Είχε φτάσει η στιγμή...

 

O Λεωνίδας έφερε το χέρι του στο στόμα της πουτανίτσας του, σπρώχνοντας το μεσαίο του δάχτυλο στο στόμα της, πριν διατρέξει με αυτό το στομάχι της φτάνοντας στο μουνί της, όπου το σαλιωμένο δάχτυλο εισχώρησε στην τρύπα της, με ένα ακόμα από τα πολλά βογκητό να βγαίνει από την Νεφέλη. "Μ… αυτό είναι τόσο ωραίο, Λεωνίδα", βογκούσε καθώς έκλεινε τα μάτια της.

 

Ο Λεωνίδας έσπρωξε το δάχτυλό του έξω και έπιασε το χέρι της Νεφέλης που έτριβε τη μπίλια της, "τρίψε την σχισμούλα σου μαζί μου μωρό μου". Τα δάχτυλα του Λεωνίδα πλεγμένα με αυτά της Νεφέλης άρχισαν να χορεύουν μέσα στον κόλπο της με μία ρυθμιζόμενη ταχύτητα από το Λεωνίδα.

 

Με τον ρυθμό τώρα στο τέρμα, δαχτυλοσκοπούσαν το μουνί της με απίστευτη χημεία. "Έτσι μπράβο μωρό μου, συνέχισε να τρίβεις την κλειτορίδα σου, άσε με να σε φροντίσω", συνέχιζε να την ενθαρρύνει ψιθυρίζοντας και δαγκώνοντας της το αυτί. Η Νεφέλη δεν ήθελε να τελειώσει αυτό που βίωνε, αλλά η διπλή έντονη διέγερση σε κώλο και μουνί την έφερε γρήγορα στα πρόθυρα του οργασμού. Τα βογκητά της έγιναν πιο σύντομα, πιο έντονα και πιο δυνατά.

 

- Σκατά… ούρλιαξε μην αντέχοντας άλλο.

 

Μια ξαφνική ορμή υγρών ξεχύθηκε από τον κόλπο της, βρέχοντας τα πόδια του δεμένου άντρα της. Άφησε μια κραυγή ευχαρίστησης καθώς περισσότερες ροές διαυγών υγρών εκτοξεύτηκαν από το σώμα της ακόμα πιο δυνατά, αυτή τη φορά ψεκάζοντας αρκετά μακριά ώστε να καταβρέξουν το πρόσωπο του Λευτέρη και της γαμήλιες φωτογραφίες τους που ήταν απλωμένες στην κομότα από πίσω του. Το σώμα της κουνιόταν για αρκετή ώρα βίαια πάνω στο κορμί του Λεωνίδα, καθώς το χέρι της συνέχιζε ακάθεκτο το έργο του.

 

Μόλις επιτέλους τελείωσε, έβγαλε το χέρι της από το μουνί της, αφήνοντας πίσω της μια άδεια τρύπα, η οποία εξακολουθούσε να αναβλύζει σαν ένα μικρό σιντριβάνι νερού, που σιγά σιγά στέρευε. Το τρέμουλο στα πόδια της ηρέμησε κι αυτό μετά από λίγο και το βλέμμα στο πρόσωπό της γαλήνεψε.

 

Ο Λεωνίδας δεν είχε χύσει ακόμη, αλλά αποφάσισε να την αφήσει να πάρει μία ανάσα. Σκόπευε να την εξαντλήσει και το να παίρνει μερικές αναπνοές με μικρά διαλείμματα ήταν απαραίτητο.

 

- Κοίτα το μαλάκα τον άντρα σου, δεν του πέφτει με τίποτα, γέλασε βλέποντας την πούτσα του Λευτέρη να μη λέει να πέσει.

 

Η Νεφέλη βαριανασαίνοντας χαμογέλασε βλέποντας την κατάσταση του κατά τα άλλα αγαπημένου συζύγου της.

 

- Γουστάρεις να σου ξεφτιλίζω τη γυναίκα σου στον πούτσο ε;

 

O Λευτέρης μούγκρισε επιδοκιμαστικά, αφήνοντας ακόμα μία δόση σπέρματος να κυλήσει από την καυλωμένη πούτσα του.

 

- Νεφέλη ξέρεις τί, τον λυπάμαι τον αντρούλη σου, καβάλα το δύσμοιρο να ξαλαφρώσει.

 

Η Νεφέλη έκανε αυτό που της είπε ο Λεωνίδας, ανέβηκε πάνω του και έχωσε το μουνί της στον πούτσο του άντρα της. Ο Λευτέρης χαμένος μέσα στην ηδονή, ένιωθε τον πούτσο του να γλιστράει απαλά μέσα στο μουνί της γυναίκας του, το οποίο ήταν καλά αλειμμένο από τα χύσια του Λεωνίδα. Εκείνη ακόμα καυλωμένη ανεβοκατέβαινε γρήγορα πάνω του, σφίγγοντας το πρόσωπο του ανάμεσα στις χυμένες βυζόμπαλες της, πασαλείβοντας το με τα χύσια του Λεωνίδα.

 

- Φτάνει! φώναξε ο Λεωνίδας κάποια στιγμή, βλέποντας το ζευγάρι να ξεχνιέται.

 

Είπε να του κάνει μία χάρη του Λευτέρη, αλλά μην το ξεφτιλίσουμε. Εκείνος ήταν ο κυρίαρχος εκεί.

 

- Έλα εδώ καυλάκι μου…

 

κούνησε το δάχτυλο του στη Νεφέλη κι εκείνη άφησε στα κρύα του λουτρού τον αναστατωμένο άντρα της και στάθηκε μπροστά στο Λεωνίδα, κοιτώντας τον βαθιά στα μάτια ξέχειλα από προσμονή, για το τί θα ακολουθούσε.

 

- Ξάπλω στο κρεβάτι, θα σου ανοίξω τη σούφρα στα δύο, είπε με σταθερή και επιβλητική φωνή ο Λεωνίδας.

 

Η Νεφέλη σχεδόν με χαρά ξάπλωσε στα χυμένα σεντόνια κι άνοιξε διάπλατα τα καλοσμιλεμένα πόδια της περιμένοντας το γαμιά της να τη διαλύσει.

 

- Λευτεράκη, κοίτα πώς θα κάνω την τσουλίτσα σου να χάσει τα λογικά της.

 

Έσκυψε από πάνω της, της άρπαξε το λαιμό σφίγγοντας τον και κάρφωσε δυνατά με μία ώθηση τον πούτσο του μέχρι τέρμα στον πάτο της. Από εκεί και έπειτα, έβαλε όση δύναμη και τέχνη είχε και ξεκίνησε να διαλύει την σούφρα της όπως το υποσχέθηκε. Ο Λεύτερης το μόνο που μπορούσε να δει από εκεί που βρισκόταν, ήταν το ογκώδες σώμα του Λεωνίδα να έχει καλύψει τη γυναίκα του και να συγκρούεται πάνω της σα σφυρί σε αμόνι, με το μόνο πράγμα που να φαίνεται από εκείνη, να είναι τα πόδια της, που κουνιόντουσαν ακανόνιστα στον αέρα. Αν και δεν έβλεπε πολλά, κόντευε να κουφαθεί από τις στριγκλιές της. Δεν τον ενοχλούσε όμως... για εκείνον αυτοί οι παραληρηματικοί ήχοι ήταν για τα αυτιά του σαν το τραγούδι των σειρήνων. Ήταν ένας Οδυσσέας, δεμένος και τρελαμένος στο δικό του κατάρτι.

 

Αν όμως ο Λευτέρης το ζούσε μία, η Νεφέλη το ζούσε δέκα. Κανείς δεν την είχε γαμήσει τόσο σκληρά και απόλυτα, ο Λεωνίδας ήταν γαμιάς με Γ κεφαλαίο.

 

- Χύσε με, σε παρακαλώ, χύσε με… κατάφερε να πει με δυσκολία.

 

- Ψωλοαρπάχτρα τόσο σπέρμα σου 'χω ρίξει και δε σου φτάνει! Κάτσε να σου δώσω κι άλλο πουτάνα…

 

της έκανε τη χάρη και άδειασε στον πάτο της ένα μεγάλο φορτίο με χύσια, χωρίς όμως ο πούτσος του να χαλαρώσει στο ελάχιστο. Θα περνούσε πολλές ώρες ακόμα μαζί της, θα την πήδαγε μέχρι να του λιποθυμήσει.

 

Όσο ο Λεωνίδας γλεντούσε το παντρεμένο ζευγαράκι, η Βέρα σκεφτόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της τη συνάντηση με την Χαρά και ένιωθε τυχερή που είχε κάνει τόσο γρήγορα μία καλή φίλη. Παρά του ότι ήταν από σχετικά δύο διαφορετικούς κόσμους, έκανε κλικ η μία με την άλλη και πίστευε ότι θα γινόντουσαν πολύ καλές φίλες. Επίσης, θα ήταν μία όπως πρέπει ευκαιρία να διαδώσει τις ιδέες του φεμινιστικού κινήματος και σε άλλα κορίτσια. Η αλλαγή δεν έρχεται από μόνη της!

 

Πράγματι η εκτίμηση της δεν έπεσε έξω και ανέπτυξε στενή φιλία με τη Χαρά. Αν και δεν ενέκρινε από μέσα της τη διαχυτικότητα της, η νέα φίλη της είχε χρυσή καρδιά και ήταν πραγματικά το πιο γλυκό κορίτσι που είχε γνωρίσει ποτέ. Η μεταδοτική της προσωπικότητα την επηρέασε και έγινε λιγότερο απαισιόδοξη και περισσότερο αισιόδοξη, αν και ποτέ δεν έφτασε στο συννεφάκι που ζούσε εκείνη, στο οποίο ο κόσμος είναι "όλα μέλι γάλα".

 

Η Χαρά τη βοήθησε επίσης, αρκετά με την έλλειψη αίσθησης της μόδας και εκείνη τη βοήθησε με την κατανόηση της φεμινιστικής θεωρίας. Την έπεισε να φοράει φορέματα, με καλσόν και τακούνια και την μετέτρεψε σε κοριτσόπουλο, με αποτέλεσμα να την προσέχει αρκετά το αντίθετο φύλο (ούτε κατά διάνοια όσο τη Χαρά, αλλά αρκετά για να ανεβάσει την αυτοεκτίμησή της πάρα πολύ), αν και ακόμα απέρριπτε ευγενικά τις προτάσεις, προσπαθώντας να επικεντρωθεί στη εκπαίδευση της.

 

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που εμφανίστηκε ο Λεωνίδας. Ήξερε ότι η Χαρά είχε αγόρι και μάλιστα αρκετά μεγαλύτερο της ηλικιακά και ταυτόχρονα γείτονα της, αλλά δεν περίμενε κάποιον σαν το Λεωνίδα. Ο Λεωνίδας ήταν το είδος του άντρα που αποπνέει μεν γοητεία αλλά η προσωπικότητά του είναι ανιαρή και κάπως τοξική. Ήταν αναμφίβολα ο πιο ελκυστικός τύπος που είχε δει ποτέ από κοντά και μια ποικιλία από άτακτες ιδέες κατέκλυσαν ασυναίσθητα το κεφάλι της την ημέρα που τον γνώρισε, όμως μόλις της μίλησε αυτές ξεθώριασαν αμέσως.

 

- Γεια σου, γλύκα…

 

είπε τόσο σιροπιαστά που σκέφτηκε ότι μπορεί να κάνει εμετό. Δύο λέξεις και ήξερε ό,τι χρειαζόταν να ξέρει γι' αυτόν. Ήταν σίγουρα πάνω από τριάντα και σίγουρα αγαπούσε τη γυμναστική. Ήταν το είδος του τύπου που οι γυναίκες του ρίχνονταν και το κακό ήταν ότι το ήξερε. Το ίδιο συνέβαινε και με τη Χαρά, αλλά θεωρούσε ότι ήταν τόσο γλυκιά η ίδια που στην πραγματικότητα δεν καταλάβαινε ότι μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, όταν δύο διαφορετικοί τύποι γοητευτικών ανθρώπων συναντιούνται το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστροφικό.

 

Όπως ήταν φυσικό, η αυτάρεσκη αυτοπεποίθηση και το σέξι χαμόγελο του, έκαναν τη Χαρά να γαντζωθεί πάνω του σε χρόνο μηδέν.

 

Αναγνώριζε ότι ταίριαζαν, ωστόσο, ήξερε ότι η σχέση τους ήταν καταδικασμένη. Ο Λεωνίδας, ήξερε καλά, ότι δεν ήταν τύπος άντρα να είναι πιστός σε ένα κορίτσι- Χριστέ μου, δεν ήταν καν σίγουρη ότι ήταν ο τύπος με ένα κορίτσι την ημέρα. Αλλά σίγουρα σκεφτόταν ότι δε μπορούσε να το πει αυτό στην Χαρά. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να είναι δίπλα της όταν θα συνέβαινε ο αναπόφευκτος χωρισμός.

 

Η Χαρά πραγματικά άστραφτε τα πρωινά που ήταν προφανές ότι είχαν κάνει σεξ το προηγούμενο βράδυ.

 

- Είναι ο πιο καταπληκτικός εραστής, παραληρούσε η Χαρά.

 

- Σίγουρα…

 

είπε μη μπορώντας να κρύψει την περιφρόνησή της γι' αυτόν, αλλά γνωρίζοντας ότι η Χαρά δε θα το καταλάβαινε καθόλου.

 

- Και, ω Θεέ μου, Βέρα δεν φαντάζεσαι... είπε η Χαρά, καθώς άνοιγε τα χέρια της για να υποδηλώσει το μέγεθός του.

 

- Έχει μεγάλο στόμα; Αναρωτήθηκε η Βέρα, παίζοντας μαζί της.

 

- Έχει μια μακριά χοντρή γλώσσα, χαχάνισε η Χαρά.

 

- Τουλάχιστον σε περιποιείται…

 

είπε λίγο ζηλιάρικα. Είχε διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι άνδρες θεωρούσαν ότι το στοματικό σεξ δεν είναι δουλειά τους, κάτι που πάντα την εκνεύριζε. Οι μόνοι πραγματικοί οργασμοί που είχε με άντρα ήταν από το Μάριο, ο οποίος την έγλειφε όσο χρειαζόταν μέχρι να τελειώσει. Από τότε απογοητευόταν ξανά και ξανά, τελειώνοντας πάντα τον εαυτό της αν είχε διάθεση μόλις επέστρεφε στο κρεβάτι. Δόξα τω Θεώ για το μαγικό της ραβδί! Σοβαρά τώρα, εκτός από την αναπαραγωγή, τι σκοπό είχαν οι άντρες; Αυτό... ήταν το πραγματικό ερώτημα που έπρεπε να απαντηθεί.

 

- Ω ναι, χύνω τουλάχιστον δύο φορές πριν καν με γαμήσει…

 

είπε η Χαρά, λίγο πιο δυνατά απ' ό,τι έπρεπε, με μερικούς τριγύρω να ρίχνουν ματιές πάνω μας.

 

- Ίσως δεν θα έπρεπε να το ανακοινώσεις αυτό στα άλλα κορίτσια εδώ, μπορεί να θέλουν ένα κομμάτι του…

 

είπε χωρίς να αστειεύεται, καθώς ήξερε πώς σκέφτονται οι γυναίκες.

 

- Είναι δικός μου… είπε η Χαρά ξαφνικά σοβαρά.

 

Από περιέργεια δεν κρατήθηκε κι έκανε την ερώτηση που πραγματικά δε χρειαζόταν να ξέρει.

 

- Όταν υπονοείς μεγάλο, τι ακριβώς εννοείς;

 

- Είκοσι δύο, αποκάλυψε η Χαρά.

 

- Μαλακίες… αντέδρασε η Βέρα, το μεγαλύτερο που είχα ήταν δεκατέσσερα.

 

Ειλικρινά και οι δύο δονητές της ήταν μεγαλύτεροι από οποιονδήποτε άντρα είχε αφήσει μέσα της.

Η Χαρά όμως συνέχισε.

- Και τόσο χοντρός που μετά βίας μπορώ να τυλίξω το χέρι μου γύρω του.

 

- Είναι επειδή είσαι τόσο μικροκαμωμένη… αστειεύτηκε.

 

- Αλήθεια, με το ζόρι τον χωρούσα μέσα μου στην αρχή, είπε η Χαρά.

 

- Λοιπόν, χαίρομαι που βρήκες κάποιον που σε κάνει να ολοκληρώνεις…

 

είπε χωρίς να χρειάζεται περισσότερες λεπτομέρειες, ειδικά όταν ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν ένα μάθημα για το φεμινισμό.

 

- Επτά φορές μόνο χθες, αποκάλυψε η Χαρά, μη συγκρατώντας τον ενθουσιασμό της.

 

- Άντε γαμήσου, ψιθύρισε η Βέρα, σκεπτόμενη ότι δεν είχε βιώσει ποτέ στη ζωή της τόσους οργασμούς σε μία φορά.

 

- Μπορεί να είχα περισσότερους, αλλά κυριολεκτικά κόντεψα να λιποθυμήσω μετά τον έβδομο, είπε η Χαρά.

 

- Λοιπόν, πώς θα το ξεπεράσεις αυτό;… γέλασε η Βέρα.

 

Πριν η Χαρά προλάβει να απαντήσει, η καθηγήτρια τους άρχισε να μιλάει για την πλήρη έλλειψη σεβασμού προς τις γυναίκες που εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η Βέρα αναρωτήθηκε προς στιγμή, αν ήταν δυνατόν να έκανε λάθος για τον Λεωνίδα. Μετά το μάθημα, ο Λεωνίδας περίμενε τη Χαρά έξω από το αμφιθέατρο.

 

- Γεια σου μωρό μου…

 

είπε εξακολουθώντας να στάζει την ίδια ανατριχιαστικά αυτάρεσκη γλυκύτητα που πάντα παρατηρούσε σ' αυτόν.... Πάρα πολλοί από τους γκόμενους της μαμάς της είχαν την ίδια γλυκύτητα που ξεθώριαζε αμέσως μόλις η μαμά γαντζωνόταν. Είχε δει αυτή την ταινία πάρα πολλές φορές και ανησυχούσε ότι την έβλεπα ξανά με τη Χαρά.

 

- Γεια σου, μωρό μου, ανταπέδωσε η Χαρά, με τα μάγουλά της να κοκκινίζουν καθώς έτρεξε και τον αγκάλιασε.

 

- Γεια σου κούκλα, στράφηκε σε εκείνη, καθώς η Χαρά τον αγκάλιαζε.

 

Όχι, δεν έκανε λάθος γι' αυτόν.

 

- Γεια σου, απάντησε, περιορίζοντας τις απαντήσεις της στο ελάχιστο, ελπίζοντας ότι θα καταλάβαινε ότι δεν την ενδιέφερε η συζήτηση μαζί του.

 

Δεν το κατάλαβε...

 

- Λοιπόν, Βάλια… άρχισε…

 

- Βέρα, τον διόρθωσε.

 

- Σωστά, έγνεψε, χωρίς να ζητήσει συγγνώμη ή να διορθώσει το λάθος του. Λοιπόν, έχεις γκόμενο;

 

- Είναι 2022, δε χρειάζομαι γκόμενο, απάντησε λιτά.

 

- Κάθε γυναίκα χρειάζεται έναν άντρα, έτσι δεν είναι, μωρό μου; Είπε, πιάνοντας τον κώλο της Χαράς.

 

Η Βέρα αναστέναξε. Ο τύπος ήταν ακριβώς αυτό που νόμιζε ότι ήταν. Ένα κάθαρμα.

 

- Ναι, χωρίς άντρα είμαι εντελώς χαμένη, απάντησε σαρκαστικά.

 

- Θα καταλάβαινες ότι αυτό είναι αλήθεια αν είχες έναν αληθινό άντρα.

 

- Κατάλαβα, χαμογέλασε. Και τι, αν μου επιτρέπεις, είναι ένας πραγματικός άντρας;

 

- Κάποιος που ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται και τι θέλει μια γυναίκα, ακόμα κι αν δεν το ήξερε η ίδια…

 

απάντησε, κοιτάζοντάς την αυτάρεσκα, με τα λόγια του να υπονοούν ξεκάθαρα: Θέλω να σε γαμήσω.

 

- Νομίζω ότι τα καταφέρνω μια χαρά και μόνη μου, απάντησε.

 

- Απλώς προσπαθεί να βοηθήσει Βέρα…

 

είπε η Χαρά, καθώς ο κώλος της συνέχιζε να σφίγγεται από το μεγάλο χέρι του ανώμαλου.

 

- Ω, το ξέρω, έγνεψε, χωρίς να θέλει να μετατρέψει τη συζήτηση σε καβγαδάκι. Είναι πολύ γλυκό να νοιάζεται για τις ανάγκες της φίλης, της φίλης του, πρόσθεσε, τονίζοντας τη λέξη "φίλη".

 

- Απλώς προσπαθώ να βοηθήσω, γλυκιά μου…

 

- Νομίζω ότι θα πρέπει να κρατάς τους χαριτωμένους χαρακτηρισμούς για τη φίλη σου, τον συμβούλεψε, πριν προσθέσει βιαστικά για να τον ξεφορτωθεί… πρέπει να πάω στην τάξη. Έχω φιλοσοφία και ο καθηγητής αγριοκοιτάζει όποιον αργεί.

 

- Τα λέμε στο μάθημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είπε η Χαρά.

 

- Ναι, βιάσου, δε θα ήθελες να αναστατώσεις έναν άντρα, είπε ο Λεωνίδας αυτάρεσκα.

 

Προφανώς ήταν πιο έξυπνος απ' ό,τι νόμιζε, καθώς έπαιξε με τα προηγούμενα λόγια της.

 

Θεέ μου, ήθελε να χαστουκίσει αυτό το αυτάρεσκο χαμόγελο από το πρόσωπό του. Ήταν επίσης τσαντισμένη που είχε παγιδεύσει τον εαυτό της τόσο εύκολα. Αγνόησε τα λόγια του καθώς συμφώνησε με την Χαρά: "Τα λέμε σε λίγο".

 

- Μπορεί να αργήσει, συμπλήρωσε ο Λεωνίδας, ακόμα και όταν απομακρύνθηκε, με το νόημα του να είναι προφανές.

 

- Είσαι τόσο κακός, χαχάνισε η Χαρά, τόσο μεθυσμένη από εκείνον, που δε μπορούσε να δει την τιτάνια καταστροφή στην οποία θα κατέληγε αυτό.

 

Η Βέρα αναστέναξε στον εαυτό της καθώς πήγαινε στην τάξη γνωρίζοντας ότι αυτή η σχέση επρόκειτο να οδηγήσει σε ένα πλήρες ναυάγιο και πιθανότατα σύντομα και θα έπρεπε να είναι εκεί για να μαζέψει τα κομμάτια της φίλης της.

 

Η Χαρά δεν άργησε στο μάθημα, αλλά όταν την είδε η Βέρα έμεινε άφωνη. Είχε σίγουρα μια μεγάλη ποσότητα σπέρματος στα μαλλιά της.

 

- Χαρά, έχεις σπέρμα στα μαλλιά σου. Μια μεγάλη λευκή κηλίδα, της ψιθύρισε.

 

- Αλήθεια;… ρώτησε, με το πρόσωπό της να κοκκινίζει.

 

- Ναι, μάλλον πρέπει να πας στην τουαλέτα και να καθαριστείς, πρότεινε.

 

- Ευχαριστώ, είπε, σηκώθηκε γρήγορα και πήγε στην τουαλέτα.

 

Η Βέρα αναστέναξε. Αποκλείεται να μην ήξερε αυτός ο άθλιος ο Λεωνίδας ότι είχε χύσει στα μαλλιά της. Τι μαλάκας. Ήξερε ότι έπρεπε να πει κάτι, αλλά δεν ήταν σίγουρη τι. Δεν είχε καμία πραγματική απόδειξη ότι ήταν ένας αυτάρεσκος μπάσταρδος, εκτός από την πολυετή εμπειρία της και την ικανότητα της να διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές των λόγων του.

 

Όταν επέστρεψε η Χαρά, της εκμυστηρεύτηκε ψιθυριστά ότι την έβαλε να του πάρει πίπα στις τουαλέτες.

 

- Χαρά, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να σας έχει πιάσει στα πράσα, επισήμανε το προφανές η Βέρα

 

- Το ξέρω, είπε η Χαρά. Προσπάθησα να πω όχι στην αρχή, αλλά ήταν τόσο πειστικός και σέξι. Δε μπορούσα να του πω όχι.

 

- Πώς κατέληξε το σπέρμα του στα μαλλιά σου;… ρώτησε, γνωρίζοντας ήδη την απάντηση.

 

- Στην πραγματικότητα ήταν πολύ γλυκός γι' αυτό, είπε η Χαρά και έδειχνε τόσο ειλικρινής που κυριολεκτικά της ράγισε την καρδιά.

 

- Ήταν γλυκός που έχυσε στο πρόσωπό σου;… ρώτησε ωμά η Βέρα, προσπαθώντας να επισημάνει πόσο γελοία ήταν τα λόγια της χωρίς να το πει κατευθείαν.

 

- Ακούγεται βρώμικο όταν το λες έτσι, είπε πριν εξηγήσει, μου είπε ότι ήθελε να σημαδέψει την περιοχή του με το να χύσει πάνω μου.

 

- Τι γλυκό, αποκρίθηκε σαρδόνια η Βέρα.

 

Παραλείποντας η Χαρά τον προφανή σαρκασμό, έγνεψε.

 

- Το ξέρω. Με έκανε να νιώσω τόσο ξεχωριστή!

 

- Χαρά, αντέδρασε η Βέρα, δεν νομίζεις ότι αυτό που έκανε ήταν λίγο σεξιστικό;

 

- Είπε ότι θα το έλεγες αυτό!

 

- Το είπε;

 

- Ναι, είπε ότι δε θα καταλάβαινες γιατί δεν έχεις βρει έναν άντρα που θα μπορούσε να σε γονατίσει από έρωτα, την αποστόμωσε η Χαρά.

 

- Να γονατίσει από αγάπη;

 

Τα λόγια ήταν τόσο γελοία που ακόμα και ένα αφελές κορίτσι θα έπρεπε να είχε καταλάβει τις μαλακίες του.

 

- Ξέρω, ακούγεται τετριμμένο, αλλά ήταν τόσο γλυκό…

 

είπε δείχνοντας τόσο ερωτευμένη που της ράγισε την καρδιά. Της θύμισε τόσο πολύ τη μητέρα της κι εκείνη την αφελή πεποίθηση ότι ο αξιολύπητος χαμένος με τον οποίο έβγαινε ήταν ο ιππότης με τη λαμπερή πανοπλία.

 

- Τουλάχιστον δε χρειάστηκε να τα καταπιείς…

 

Τόνισε. Πάντα μισούσε να καταπίνει σπέρμα... αν και το είχε κάνει μόνο λίγες φορές, καθώς μισούσε τη γλοιώδη αίσθηση που της προκαλούσε, αν και η γεύση δεν την ενοχλούσε συνήθως, καθώς ήταν σχεδόν άγευστη.

 

- Το κάνω συνέχεια, αποκάλυψε η Χαρά.

 

- Μη… αντέδρασε η Βέρα, βάζοντας τα χέρια της στα αυτιά της.

 

Ο καθηγητής άρχισε τη διάλεξη και λίγα λεπτά μετά η Χαρά της ράγισε ξανά την καρδιά, χρησιμοποιώντας λέξεις που είχε πει η μητέρα της για τόσους πολλούς άντρες που δεν ήταν σίγουρη ότι πίστευε πραγματικά ότι αυτές οι λέξεις σήμαιναν κάτι.

 

- Νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη, ψιθύρισε.

 

Η Βέρα απλά έγνεψε καθώς αναλογιζόταν ότι αυτά ήταν απλά λόγια. Η αγάπη, η πραγματική αγάπη, ήταν μια αφηρημένη έννοια που ήταν τόσο σπάνιο να τη βρεις και να τη διατηρήσεις όσο και να κερδίσεις το λαχείο (στην πραγματικότητα το να βρεις την αδελφή ψυχή σου ήταν μάλλον πιο πολύτιμο από το να κερδίσεις το λαχείο). Η πραγματική αγάπη ήταν εκείνη όπου και ο άνδρας και η γυναίκα ή ο άνδρας και ο άνδρας ή η γυναίκα και η γυναίκα ή όποια άλλη παραλλαγή υπήρχε, αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον ως πραγματικά ίσους.

 

Και αυτό... αυτό δεν ήταν αγάπη. Ξεμυαλισμός ή πόθος, σίγουρα- αλλά αγάπη, ούτε κατά διάνοια.

 

Μετά το μάθημα, η Βέρα και η Χαρά πήγαν στο σπίτι της Χαράς για να κάνουν μία ομαδική εργασία, το θέμα της ήταν ο φεμινισμός και η σύγχρονη γυναίκα. Η μητέρα της Χαράς τους είχε ετοιμάσει σαντουιτσάκια και έτρωγαν, ενώ μελετούσαν ή μάλλον η Βέρα μελετούσε. Της Βέρας της άρεσε ιδιαίτερα το θέμα που είχαν πάρει και είχε προσηλωθεί σε αυτό, αντίθετα με τη φίλη της.

 

- Νομίζω ότι θα πάρω έναν υπνάκο. Η χθεσινή νύχτα ήταν λίγο κουραστική έγνεψε η Χαρά.

 

- Μη… είπε και πάλι η Βέρα, για να την προλάβει, δεν ήθελε να ακούσει ξανά για τις επιδόσεις του Λεωνίδα.

 

- Πρέπει να σου βρούμε έναν άντρα!

 

- Αυτά είναι δικά σου λόγια ή του Λεωνίδα;

 

- Τα δικά μου, είπε.

 

- Λοιπόν, όπως είπα όταν πρωτογνωριστήκαμε, δεν σκοπεύω να βγαίνω ραντεβού όσο είμαι στο πανεπιστήμιο. Θέλω να τελειώσω με άριστα.

 

- Μπορείς να κάνεις και τα δύο, αντιπρότεινε η Χαρά, είσαι σούπερ έξυπνη.

 

- Ευχαριστώ, αλλά προτιμώ να επικεντρωθώ σε ένα από τα δύο.

 

- Θα σου βρω τον κύριο Τέλειο;… είπε η Χαρά με αυτοπεποίθηση.

 

- Τον γνώρισα ήδη, χαμογέλασε η Βέρα. Για την ακρίβεια γνώρισα δύο!

 

- Αλήθεια;… ρώτησε έκπληκτη η Χαρά.

 

- Ναι, το μαγικό μου ραβδί και το κουνέλι μου, είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.

 

- Παλιόπαιδο, είπε χτυπώντας την παιχνιδιάρικα.

 

- Πήγαινε να πάρεις τον υπνάκο σου, πρέπει πραγματικά να δουλέψω μερικές ώρες πριν από το δείπνο.

 

- Ναι, πρέπει να ξεκουραστώ γιατί θα βρεθούμε ξανά απόψε…

 

της αποκάλυψε η Χαρά. Της είχε εκμυστηρευτεί ότι τα βράδια που κοιμόντουσαν οι γονείς της γλίστραγε αθόρυβα και πήγαινε στο απέναντι διαμέρισμα του Λεωνίδα.

 

- Σίγουρα...

 

- Δεν τον συμπαθείς και πολύ, έτσι δεν είναι;

 

- Απλώς ανησυχώ μήπως σε πειράξει

 

- Ανησυχείς πάρα πολύ...

 

- Εσύ δεν ανησυχείς αρκετά.

 

- Μία φορά ζούμε, ανασήκωσε τους ώμους της η Χαρά.

 

Κατά τις δέκα η Βέρα αποχαιρέτησε τη φίλη της και βγήκε από το διαμέρισμα. Στην είσοδο της πολυκατοικίας σαν να την περίμενε βρισκόταν ο Λεωνίδας. Η σκιά του αιωρούνταν από πάνω της, δημιουργώντας της εκνευρισμό.

 

- Γεια σου κούκλα μου.

 

- Δε θα έπρεπε να ξεκουράζεσαι για τη μαραθώνια βραδιά με τη φίλη σου;… απάντησε αμέσως, για να του πάρει εκείνη τον αέρα αυτή τη φορά.

 

- Ζηλεύεις;

 

- Ναι, εύχομαι να μου έβγαζες τα ρούχα εδώ και τώρα και να με γαμούσες, του απάντησε σαρκαστικά.

 

- Καταλαβαίνω ότι νομίζεις ότι γίνεσαι σαρκαστική, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αν έβγαζα τον πούτσο μου ακριβώς εδώ, θα μου επέτρεπες να κάνω ακριβώς αυτό είπε με αυτοπεποίθηση.

 

- Βγάλ' το έξω τότε!

 

Δεν ήθελε να υποχωρήσει μπροστά σε αυτό το αυτάρεσκο κάθαρμα.

 

- Δεν πιστεύεις ότι θα το κάνω, έτσι;

 

- Είσαι σαν τους περισσότερους άντρες, μόνο λόγια χωρίς πράξεις.

 

Χαμογέλασε καθώς έφερε τα χέρια του στο τζιν του, το ξεκούμπωσε και προς έκπληξή της πέταξε τον πούτσο του έξω. Βρίσκονταν μοναχοί τους στην σκοτεινή είσοδο, αλλά αυτό ήταν αρκετά τολμηρό. Και έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο πούτσος του ήταν τεράστιος και δεν ήταν καν σκληρός. Χωρίς να θέλει να τον αφήσει να καταλάβει ότι εντυπωσιάστηκε, σήκωσε τους ώμους όσο πιο αδιάφορα γινόταν.

 

- Μπράβο σου, μπορείς να δείξεις το πουλί σου στην καλύτερη φίλη της γκόμενας σου. Πολύ κομψό!

 

- Θυμήσου τα λόγια μου, θα την κάνω να σε παρακαλάει να με γαμήσεις

 

Εκείνη μη πιστεύοντας σε αυτά που της έλεγε του ανταπάντησε χλευαστικά

 

- Ακόμα κι αν την έπειθες με κάποιον τρόπο να το κάνει αυτό, το οποίο είναι εξ αρχής γελοίο, δε θα το έκανα.

 

- Είσαι σίγουρη;

 

- Αν ήσουν ο τελευταίος πούτσος στη γη και εγώ η τελευταία γυναίκα, η ανθρώπινη φυλή θα πέθαινε.

 

- Θέλεις να τον αγγίξεις;.. της τον κούνησε.

 

- Πόσο γελοίος είσαι;… άρχισε να εκνευρίζεται πραγματικά τώρα. Δεν έχω κανένα γαμημένο ενδιαφέρον για σένα. Κανένα. Μηδέν. Τίποτα.

 

- Ρίξε απλώς μια ματιά.

 

- Νομίζεις πραγματικά ότι εάν ρίξω μια ματιά κάτω, θα δω ότι έχεις μεγάλο πουλί και ξαφνικά θα μεταμορφωθώ σε καμιά σαχλή χαζογκόμενα;

 

- Το έχω ξαναδεί να συμβαίνει.

 

- Ναι, μερικές γυναίκες είναι τσούλες.

 

- Η Χαρά το έκανε.

 

- Η Χαρά είναι γλυκιά και αφελής. Κι αναγνωρίζω πολύ καλά τι τύπος άντρα είσαι!

 

- Και τι αναγνωρίζεις;

 

- Έναν αξιολύπητο αποτυχημένο που ορίζει τον εαυτό του από το πόσες γυναίκες γαμάει και νομίζει ότι η αυτοεκτίμηση βασίζεται στο μέγεθος του πούτσου του.

 

- Ρίξε μια ματιά, επανέλαβε, αγνοώντας τα λόγια της και χαμογέλασε καθώς το χάιδευε. Η Χαρά θα με αφήσει να σε γαμήσω!

 

- Το ξέρει αυτό;…

 

απάντησε, προσπαθώντας να συμβαδίσει με την αυταρέσκεια του.

 

- Όχι ακόμα, παραδέχτηκε. Αλλά θα με αφήσει πρόθυμα να σε γαμήσω για να με κρατήσει.

 

- Είσαι ξεκαρδιστικός…

 

γέλασε, προσπαθώντας να μη ρίξει μια ματιά στο πουλί του, παρόλο που ήταν περίεργη να δει πόσο μεγάλο ήταν πραγματικά.

 

- Αν το κάνω, θα με αφήσεις ήσυχη;…

 

ρώτησε, με περιέργεια να δει πόσο σκληρό ήταν. αλλά ταυτόχρονα και ανυπομονούσα να φύγει.

 

- Βέβαια.

 

- Το υπόσχεσαι;

 

- Φυσικά

 

- Ωραία!

 

Αναστέναξε, με τρόπο που υπονοούσε ότι ήταν εντελώς ενοχλημένη. Έριξε μια ματιά κάτω και κοίταξε το καυλί του, το οποίο ήταν τόσο μεγάλο και σκληρό όσο έλεγε η Χαρά ότι ήταν. Ο πούτσος του ήταν εντυπωσιακός, χωρίς αμφιβολία και φανταζόταν ότι πολλές γυναίκες είχαν απολαύσει την εντυπωσιακή του περίμετρο, αλλά δεν έπαυε να είναι ένας αχρείος ανώμαλος.

 

- Έχεις μία ευκαιρία να το κρατήσεις στα χέρια σου.

 

- Δε θα πάρω!

 

- Εσύ χάνεις!

 

Δεν απάντησε, αγνοώντας τον καθώς έκανε να φύγει. Ευτυχώς άκουσε τον ήχο του φερμουάρ και είδε τη σκιά του να εξαφανίζεται. Αναστέναξε ευχαριστημένη. Είχε αρχίσει να καταλαβαίνει αφενός πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν για τις σουφραζέτες και τις άλλες γυναίκες να αποκτήσουν τα δικαιώματα για τα οποία αγωνίστηκαν τόσο σκληρά και αφετέρου ότι πολλοί άνδρες δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμασταν στο 2022 και ότι έχουμε σεξουαλική ισότητα.

 

Μετά από μία ώρα βρισκόταν στο κρεβάτι της, αλλά ήταν ακόμα τόσο απογοητευμένη με την επιτηδευμένη, σεξιστική και πρόστυχη συμπεριφορά του μαλάκα του Λεωνίδα που δε μπορούσε να αποκοιμηθεί.

 

Και σε περίπτωση που κάποιος νομίσει ότι ήταν το πουλί του που της αποσπούσε την προσοχή, δεν ήταν. Ναι, ήταν εντυπωσιακό. Ναι, ήταν μακρύ και χοντρό. Ναι, ήταν περίεργη για το ποια θα ήταν η αίσθηση ενός τόσο μεγάλο πούτσου.

 

Αλλά, ήταν φεμινίστρια και αν κοιμόταν με έναν άντρα ήταν επειδή ήταν καλός τύπος, της φερόταν σα γυναίκα και σεβόταν όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου ή φυλής. Όχι επειδή είχε ένα εντυπωσιακό πακέτο.

 

Αντ' αυτού, αναρωτιόταν πώς θα αντιμετώπιζε το αγόρι της καλύτερης φίλης της που της την έπεφτε τόσο χυδαία.

 

Η προφανής επιλογή ήταν να της το πει, αλλά αυτό θα μπορούσε να έχει πολλές παράπλευρες απώλειες:

 

1. Θα μπορούσε να μην την πιστέψει.

 

2. Θα μπορούσε να θυμώσει μαζί της επειδή της το είπε (κάτι που είχε δει να συμβαίνει στο λύκειο πολλές φορές).

 

Από την άλλη πλευρά, αν δεν το έκανε και μάθαινε τι συνέβη, θα ήταν και εκείνη σε πιθανά διασταυρούμενα πυρά. Αναστέναξε καθώς αποφάσισε ότι έπρεπε να της το πει... αυτό κάνει ένας καλός φίλος.

 

Της έστειλε λοιπόν άμεσα μήνυμα:

 

Πρέπει να μιλήσουμε.

 

Δεν απάντησε. Σκέφτηκε ότι μπορεί μάλλον να κοιμόταν ακόμα...


Copyright Ref Number: 16151160422S005